DONNA'S EERSTE VELDWEDSTRIJD EN DONNA'S LAATSTE VELDWEDSTRIJD (JEUGD)

Vanaf eind augustus hadden we deelgenomen aan drie oefendagen veldwerk. Op de eerste oefendag
bakte ze er niet echt iets van, ze liep wel door het veld te rennen, maar wat ze daar aan het doen was
wist ze zelf ook niet echt.

De tweede oefendag hadden we heel slecht weer, het waaide keihard, je kon tegen de wind in liggen.
Donna's eerste loop was dramatisch, ze kwam de bieten in en had echt zoiets van wat is dit. Ze had ook
nog nooit bieten gezien. Ze liep erin, stak haar kop er eens onder, wilde al gaan graven en als ik floot,
dan liep ze wel iets, maar het leek nergens naar.
De tweede loop mocht ze samen met een andere hond lopen en ik had mazzel ze mocht lopen met
een oudere hond, die enorm hard ging. Voordeel was dat ze er lekker achter aan ging rennen, maar
geen kans had om te spelen. De bedoeling was, dat ze al rennende verwaaiing zou opdoen en zo
zou gaan jagen en het lukte, ze deed een hazenspoor op en ze leek in een keer wakker te zijn ge-
worden. De haas heeft ze nooit gezien, die ging vlak voor mij langs, maar het spoor was voldoende.
Helaas heeft ze geen fazanten gezien, dus dat was pech hebben.

De derde oefendag was het weer geweldig. 's Ochtends iets bewolkt en 's middags zonnig. Weinig
wind en voldoende fazanten. Donna liep in de eerste loop slecht, alsof ze al van te voren dacht hier zit
niets.  Ze rende wel wat, maar alle kanten op, alsof we ABSOLUUT niet geoefend hadden. Zelf maakte ik
ook nog een giga fout. Op een gegeven moment leek het alsof ze voorstond, dus ik er heen en roepen blijf
blijf blijf. 
Nou dat mocht dus niet, een jonge hond moet opgefokt worden.
Toen de tweede loop, in een veld waar de hond voor ons al twee fazanten uitgehaald had.  Ik kon me
niet voorstellen dat dat nog iets worden kon, maar Donna dacht daar duidelijk anders over.  Ze liep
samen met haar broer en de broer wilde wel spelen, maar Donna racede weg met het idee hier zitten
fazanten.  Eerst dook ze op de warme plek van de fazant van de vorige hond, maar racede gelijk door,
alsmaar proberend haar broer kwijt te raken en ineens stond ze voor, maar met kwispelende staart,
dus ik dacht dat is vast die andere warme plek. 
Even later laat ze los, rent nog wat verder naar links en komt dan terug en staat weer.  Nu toch maar
de sokken erin gezet door de bieten, maar halverwege laat ze weer los, maakt weer wat korte
zoekbewegingen en dan ineens boem staat ze echt, met hoge kop muurvast, ik gauw weer doorrennen en
nog voor ik bij haar ben, roepen toemaar toemaar. 
Ze wacht toch nog tot ik in haar buurt ben en dan stoot ze de fazant eruit. Klein stukje erachteraan en 
weer terug. Super!  
Ze kreeg ook een compliment van de keurmeester, dat ze ondanks dat ze een jonge hond is, zo goed door
bleef gaan, fazant kwijt, maar blijven denken je ontkomt me niet.






Dan krijgen we bericht dat we tweede reserve staan voor de veldwedstrijd in Fijnaart/Steenbergen.
Tja met in mijn hoofd nog steeds de eerste loop van Donna op de oefendagen, toch nog maar eens
oefenen en punt blijft dat ze slecht loopt, ze is erg kijkerig. Met Aart Clemens afgesproken om samen
met hem te gaan oefenen. Dat was geweldig. Donna heeft een aantal velden kunnen aflopen, ook
nog samen met Faya om de vaart erin te houden en ze heeft ook nog succes gehad.
Thuis nog diverse keren geprobeerd haar te laten lopen, het hield nog niet echt over, maar het wordt
duidelijk beter.

En dan krijgen we bericht dat we mogen meedoen. Ik zie er wel een beetje tegenop, maar ach wie
niet waagt, wie niet wint. Dus we gaan er voor, en het ging super! De eerste loop had ik op een stukje
bouwland, waar een singel (bomen/struikenrand) om heen zat. Voor mij liep er een duitse staande
korthaar op het bouwland en die pakte het stuk naast de singel en in de hoek liep hij er een fazant uit
(heeft donna niet gezien), vervolgens kreeg hij hem niet meer goed aan het lopen, was de kluts een
beetje kwijt.  Daarna moest ik Donna dus inzetten.  Hij was begonnen met de singel oplopen naar voren
en op een gegeven moment tuterde cor woets hem terug om nu naar links te gaan lopen. Ik vroeg toen
ik aan de beurt was, waarom er eerst die kant op was gelopen en waarom we nu zo liepen. 
Doordat de wind schuin kwam kon je beide kanten oplopen, maar nu was het zo beter voor de veld
aanpak.  Ik zet Donna in, een slag die kant op en vervolgens draait ze precies zoals die korthaar liep,
dus ik roep O, moet ik nu achter mijn hond aanlopen of hem terugfluiten en opnieuw inzetten, maar
ik krijg te horen gewoon blijven staan hij corrigeert wel en dat deed ze inderdaad, ze trekt aan, maakt
een paar mooie slagen , aan de rechterkant automatisch en links moet ik haar fluiten om te keren
(anders dook ze daar de sloot in) en in een keer maakt ze rechts een enorme draai naar voren toe,
kop hoog en agressief lopen, maar te gretig/te nieuwsgierig/overdonderd, want dit had ze nog nooit
gehad, loopt ze er een koppel patrijzen uit, stukje erachter aan, weer teruglopend naar de warme plek
en vervolgens zie je dat ze nog wil gaan staan voor de laatste hoen die was blijven zitten, maar te laat,
de hoen vliegt al weg.  Ze blijft nog even zoeken op die warme plek en ondertussen schiet er een haas
echt zo ongeveer onder haar vandaan, maar ze was zo druk met die patrijzenlucht dat ze die hele haas
niet heeft opgemerkt.  Toen ze wat los kwam van die plek heb ik haar gefloten en ging ze bijna probleem-
loos weer verder met slagen maken, aan het einde leek ze nog even te willen gaan voorstaan, maar daar
kwam niets los.  

Cor Woets was erg enthousiast over de manier, waarop ze naar die patrijzen was toegegaan en ja dan
was het toch de jongheid en onervarenheid, waardoor ze ze eruit loopt.

Tweede loop was op de rand van bieten en groenbemester, er waren al drie honden op dat stuk geweest
voordat ik aan de beurt was (één hond had daar ook al fazant gehad, maar eruitgelopen).  Ik loop met
Donna op op de rand tussen bieten en groenbemester.  Komt er terwijl we daar langsloop nog een fazant
uit de bieten omhoog, vlak naast donna.  Nou ze heeft dus de rest van de weg lopen trekken om de
bieten in te komen.

Ik mocht haar inzetten in de in de groenbemester en dan kon ze een randje bieten meepakken. Dus ik doe
dat en ze maakt een slag in de groenbemester en schiet gelijk de bieten weer in, maar daar heeft ze de
neiging te gaan staan kijken, dus ik weer fluiten weer groenbemester in, één slag en weer terug de bieten
in, en.... dan staat ze, ik ren naar haar toe en roep toe maar (ik werd gesouffleerd) , ze loopt naar voren,
niets, is het kwijt, ik haar weer naar groenbemester halen, want anders blijft ze rotzooien in de bieten en
dan gaat ze met kop naar beneden werken.  Ja dat had ik gedacht één slag in de groenbemester en weer
terug de bieten in, naar voren steken en weer staan , ik weer rennen door de bieten, ze blijft dus echt
staan tot ik er ben, weer niets. 
Dit herhaalt zich vier keer, en de vierde keer, sta ik naast haar en op mijn toe maar toe maar vliegt er deze
keer dan eindelijk de oude haan uit. YES!



Aan het eind van de dag krijgen we een hele mooie toespraak van Cor Woets over de jonge griffon en de
manier waarop hij met hoge kop helemaal in de stijl van het ras op de patrijzen afkwam en uiteindelijk
naar vier keer aantrekken het punt maakte in de bieten.  Doordat Donna tijdens het lopen en bij het eruit
stoten nog af en toe geholpen moest worden, de kwalificatie 2G.

Maandag 11 oktober 2010 nog een laatste  jeugdveldwedstrijd met Donna gehad bij de korthaar in
Drente (Roswinkel) .  Was ik helemaal niet meer van plan, maar omdat ze de week ervoor bij de veld-
wedstrijd van de Nederlandse Korthals Griffonclub zo'n mooi punt maakte en vervolgens een loop moest
laten zien in het groene geschorene en ging hazenjagen, had ik toch een beetje katerig gevoel. 
Mijn vriendin van de korthaar zei: ze hebben bij ons op het laatste moment nog een jeugdveldwedstrijd
georganiseerd, volgens mij is er nog plek, dus gauw gemaild en vrijdag kreeg ik te horen dat ik die maandag
mee mocht doen en ze liep een super parcours in de bieten en kwam aan het eind van de bieten tot
voorstaan op een fazant heel mooi en heel agressief. 




De keurmeester was Peter Eering en na afloop kregen wij toch een lovende toespraak.
Een griffon die geheel volgens de stijl van het ras door de bieten ging, een heel breed parcours liet zien,
helaas door de onervarenheid van de voorjager af en en toe met losse staart (kwispelend) voor staat op
voet verwaaiing, wat toch onzekerheid betekent, maar een mooi breed parcours laat zien dan aan het
einde, het veld uit schiet, maar dan toch weer terug het veld in komt, omdat hij weet dat hij onderlangs
wind moet halen om de fazant te vinden en dat dan heel goed doet om vervolgens ineens met een slag
om te slaan en met strakke staart tot voorstaan te komen  Staat voor met de duidelijke hamerkophouding
waarmee een griffon hoort voor te staan en stoot dan de haan heel steady eruit. (steady????) Op het
schot toont de hond duidelijk dat hij niet schotschuw is. 
Mevrouw u hebt een heel mooi hondje in handen, ga daar vooral mee door.
Ik werd hoe langer hoe roder geloof ik.
We kregen de kwalificatie ZG.  Helemaal geweldig!



Ze liep ook een mooi parcours, maar ja die baas hé, die is toch wat voorzichtig.  Normaal schiet ze altijd naar
voren en moet ik blijven staan, nu maakte ze de slagen vlak voor me langs, meer naar voren lopen zegt de
keurmeester, maar ik ben als de dood dat ik zelf die fazant er uit trap.  Vervolgens pakt ze het veld van
degene die voor mij was, dus ik fluit, niet fluiten je ziet toch dat je hond daar mooi aan het werk is (de vorige
keer kreeg ik te horen waarom ik mijn hond daar liet zoeken daar was toch al een hond geweest?). Ik kreeg
het midden stuk van de bieten en Donna schiet helemaal door in het stuk waar nog iemand zou moeten lopen,
maar ik denk ik fluit niet meer, dat was dus wel een goede beslissing, maar ik heb ook al eens te horen
gekregen dat de hond nu in het veld van een andere hond liep.  Valt niet mee veldwerk. 
Vervolgens heeft ze verwaaiing, maar schiet weer door naar achteren, dus nu toch maar even gevraagd, moet
ik haar nu laten gaan daar of in fluiten, laat maar zoeken (best eng want er waren al twee reeën daar uit de
bieten gekomen, die honden gingen er niet achteraan (althans klein stukje) maar ik denk dat als ze zo vlak
voor Donna opgaan, Donna hem heeft).  Ze komt weer voor me langs schiet dus inderdaad vervolgens het
veld uit, komt weer terug richting mij en vlak voor me slaat ze om en heeft ze de haan vast staan.  Als ik
haar na het uitstoten en schieten weer aan de lijn heb, loopt ze als een gek aan de riem te hangen, terwijl
de keurmeester mij feliciteert met het punt en me nog even uitlegt, wat ik anders had moeten doen. We lopen
dan het veld uit en flushen zelf nog een fazant.  Daarom stond Donna dus als een gek in de riem te hangen.

Al met al een mooie dag, mooi weer echt geweldig!

Zowel na mijn loop als na de toespraak komen er allerlei mensen naar me toe is dit een "van het Schilp Velt"
van Fred dan?