FAYA'S EERSTE VOORJAARSVELDWEDSTRIJDEN

De eerste voorjaarsveldwedstrijd die Faya en ik liepen was bij de Nederlandse Vereniging
"LANGHAAR" op 5 april in Rilland. Plek van samenkomst was het dorpshuis "Apeldoorn" in
Oostdijk, waar we gelijk al andere griffondeelnemers tegen kwamen. Na de koffie vertrokken
we naar de velden. Wij zaten in groep III, bij keurmeerster C.B.Woets tezamen met de
andere twee Nederlandse griffons. Dit was voor mij wel prettig, want zo kon ik nog af en toe
iets vragen.

We waren als tweede aan de beurt op een mooi veld, waar de hond voor ons al twee hazen
en twee fazanten weggebracht had. We begonnen aan de linkerkant van dat veld en na
nog geen twee slagen, ging het eerste haas op. Met veel moeite kon ik Faya houden, maar
toen twee slagen later de tweede vlak voor haar op ging, was ze weg. Net toen we wilden
gaan zoeken, kwam ze terug en mocht ik haar opnieuw inzetten. Door al die hazen liep ze
al lang niet fraai meer, maar bleef ze op de hoek van iedere slag staan kijken of er nog hazen
omhoog kwamen. En dat gebeurde inderdaad, drie hazen tegelijk maar liefst en tot mijn
stomme verbazing kon ik haar opnieuw houden. Hierna leken de slagen echt nergens meer
op. Bovendien gingen links en rechts uit de plassen op het veld ook nog eens diverse eenden
omhoog. Voor Faya duidelijk allemaal nog te veel van het goede. Uiteindelijk maakte ze een
slag richting een grote boom aan het eind van veld waardoor er "honderden" duiven de lucht
in gingen en kwam ze op het spoor van de haas van haar voorganger terecht en was ze "echt"
weg.

De tweede loop die ze kreeg was op kaal bouwland. Faya wist absoluut niet wat ze hier moest
doen. Na een hele winter hazenjagen weet je als jachthond wel dat op zulk land de hazen
liggen! en na vanochtend had ze sterk de indruk dat we met het verkeerde bezig waren (ze
zag alleen maar hazen en eenden). Dit werd dus niets.
We hadden mazzel dat degene die na mij kwam zich niet hield aan de afspraak (van de keur-
meester moesten we op het bouwland blijven) en gauw het begroeide land weer opzocht.
Hierdoor mochten wij ook nog een keer op dat veldje (gelijke monikken, gelijke kappen).
Faya liep hier duidelijk weer beter, maar na drie slagen hadden we weer een haas. Opnieuw
kon ik haar afstoppen, maar daarna was het ook duidelijk gedaan.
Ze snapte er niets meer van. Hazen mochten kennelijk niet, wat wilde ik dan wel. Uiteindelijk
bleek achteraf dat ze daardoor ook nog twee patrijzen gemist had, dus dit was jammer,
maar helaas.

Met weinig vertrouwen gingen we dan ook naar de voorjaarsveldwedstrijd in Middelharnis,
18 april 2008 van de Vereniging Vrienden Duits Draadhaar. Als keurmeester hadden we deze
keer de heer W.ten Brinke. Dit keer waren we als achtste aan de beurt en als vierde op een
veldje waar dus al drie honden overheen geweest waren, maar waar nog patrijzen moesten
zitten. Faya heeft altijd al de neiging om ook op warme plekken te willen voorstaan, en helemaal
als er over zo'n veld al honden gelopen hebben en er meerdere geuren zijn, loopt ze niet echt
lekker. Aan het einde van het veld tegenover de auto's hadden de mensen langs de kant de
patrijs gelocaliseerd. Ik werd teruggeroepen met de mededeling dat hij hier ergens moest
zitten. Faya teruggeroepen en geprobeerd daar in te zetten, maar dat werkte dus niet. Hoe
meer ik Faya probeerde te sturen, hoe minder het ging. Faya zag de man aan de rand van de
sloot staan en dacht die zal dan wel iets schieten, maar ja dat bleek dus ook niet zo te zijn.
Ze werd duidelijk onzeker, kwam weer terug op de fluit, rook toen weer iets met de kop om-
laag, ik riep haar nog eens extra terug (er lag daar namelijk ook ergens een haas). De
keurmeester zei onmiddellijk niet meer roepen, maar door de lage kop drukte Faya de patrijs
er dus gewoon uit. Terwijl ze hem eruitdrukte, wilde ze nog gaan voorstaan, maar bedacht
toen kennelijk dat dat nu ook weinig zin meer had, en ging erachter aan. Op de fluit kwam
ze keurig terug en was gelijk helemaal wakker.

De tweede loop was een loop waar ik weinig meer van verwachtte. Iedereen had wild gehad
of kans op wild gehad en er moest nog drie man lopen en de beste velden waren gewoon op.
De eerste die moest, liet zijn hond heel ver naar links gaan op het veld, waar de hond uit-
eindelijk voorstond op eenden en er zijn eigen feestje van ging maken. Ondertussen mochten
wij vast komen en alsnog het rechterstuk gaan uitwerken. De keurmeester zei dat ik Faya
mocht inzetten en op hetzelfde moment geeft Faya een ruk en ik zie een haas wegschieten.
De keurmeester die de andere kant op keek, vraagt waarom ik blijf kijken, nou ja vanwege die
haas natuurlijk. Sorry die had hij niet gezien, nee dan kon ik beter even wachten, even stukje
lopen en dan opnieuw inzetten. De haas ging naar links dus Faya naar rechts ingezet.
Gelijk in de eerste slag stond ze weer leeg voor (daar waren kennelijk eenden opgegaan
hoorde ik later). Ze ging weer verder maakte twee mooie slagen en toen een slag heel ver
naar links. Aangezien daar de hond voor mij ook zijn lijn héél ver naar links getrokken had,
heb ik haar teruggevloten, wat ze keurig deed en vlak voor me stond ze opnieuw voor. Voor-
dat ik er was liet ze los, trok in dezelfde lijn weer naar voren en stond weer voor. Deze keer
een stuk strakker, dus in volle vaart er heen, mee genomen en weer niets. Opnieuw ingezet
en in dezelfde lijn schiet ze weer naar voren en toen ging het allemaal héél erg snel.
Ze maakt een slag, staat agressief voor met hoge kophouding (woorden van de keurmeester)
en even later laat ze een oude haan zien. Ze stond welliswaar maar heel kort voor, maar
vanwege de oude haan en het agressieve voorstaan toch een klein puntje, wat resulteerde in
een: 1G.
Het bleek uiteindelijk om een zeer moeilijke dag te gaan, door de koude, noordoosten wind
hadden veel honden moeite met het vinden van het wild