FAYA'S EERSTE VELDWERKWEDSTRIJD

Vrijdag 12 oktober was het dan zover. We zouden onze eerste veldwerkwedstrijd gaan lopen.
In het naarjaar hadden we twee keer getraind in de bieten voor de HZP, maar beide keren geen
wild gezien. Op advies hadden we nog snel het boek "de staande jachthond in de praktijk" van
Peter Eering aangeschaft en gelezen. We begonnen dus redelijk groen aan ons avontuur.

Plaats van samenkomst was 's ochtends om 9 uur in café Het Plein in Strijen. Na een kop koffie
vertrokken we richting de velden. Daar aangekomen gingen de eerste drie met de keurmeester
mee het bietenveld in. De wind stond zodanig dat helemaal om het veld heen gelopen moest
worden. Terwijl nummer 1 liep bleven de nummers 2 en 3 achteraan wachten en als er weer
iemand terugkwam, mocht de volgende heenlopen. Wij waren als 6e aan de beurt en als laatste
op dat veld. Om bij het veld te komen moesten we twee keer over drie stroomdraden.
Aangezien Faya het commando hoog nog niet kent en ik het risico met de stroom niet durfde
te nemen, moest ik haar wel over de draden tillen. Echt een binnenkomer!
Gelukkig was de keurmeester een geweldige man (Cor Woets). Ik stelde me voor en vertelde
dat ik nog nooit een veldwerkwedstrijd gelopen had en niet precies wist wat wel en niet mocht.
Hij zei daarop dat dit geen probleem was, het was de bedoeling dat de hond zijn natuurlijke
aanleg liet zien. Hij zou me wel aangeven wanneer ik iets moest doen en hij heeft woord
gehouden. Hij heeft Faya en mij geweldig begeleid, gedurende beide lopen en alles wat er
tijdens de lopen gebeurde uitgelegd en verklaard.
Ik mocht Faya inzetten, hij gaf me aan dat ik haar eerst onder langs de bieten moest sturen,
zodat ze ook de rand meepakte. Faya schoot eerst het weiland in richting de stroomdraden,
waarop hij zei pas op voor die stroomdraden (zou ik haar bijna nog voor niets over de
draden getild hebben). Op mijn fluitsignaal draait ze zich om en schiet voor ons langs naar
rechts. Voor mijn gevoel gaat ze veel te ver, dus ik vraag maar eens of ik haar niet terug
moet fluiten. Nee dus, gewoon laten lopen, dan raakt ze de eerste energie even kwijt. Op
een gegeven moment is ze toch wel erg ver en mag ik haar een attentiesignaal geven,
waarop ze draait en keurig voor ons langs weer naar links schiet. Daar maakt ze weer een
keurige draai naar rechts, gaat een heel eind door, maar maakt nu uit zichzelf de draai weer
naar links. Ik krijg onder tussen de tip met mijn armen de richting aan te geven.
Ze draait weer naar rechts, maar schiet nu ineens naar voren. Naar mijn idee was dat niet
de bedoeling, maar na gevraagd te hebben of ik haar nu niet toch moest terug fluiten,
kreeg ik te horen, dat Faya het helemaal goed deed, en keurig gebruik maakte van de wind.
De wind draaide af en toe iets en daar werkte ze keurig op.
Helaas zater er op dit stukje geen fazanten en door haar jonge leeftijd en het feit dat ze
geen succes had, zakte ze op het laatst een beetje in.
Ondanks dit alles, vond de keurmeester dat ze geweldig gelopen had.

En niet alleen dekeurmeester
toen we terug liepen. Ook de
mensen die hadden staan
kijken waren zeer enthousiast
over wat Faya had laten zien.
Dit was ontzettend leuk, er
was totaal geen afgunst en
we kregen verschillende
aanwijzingen. Niemand
was te beroerd om vragen
van een groentje te beant-
woorden en zeker Aart
Clemens heeft mij op een
enthousiaste manier een
heleboel duidelijk gemaakt,
verteld waar ik op moest letten
en hoe ik het veld
het beste kon aanpakken.





's Middags kregen we nog een tweede loop in de bieten. Voor ons waren al vijf honden in dit
veldje geweest, die allemaal bijna direct een fazant hadden (of misten). Wij kwamen het veld
in en de keurmeester kwam gelijk naar ons toe. Eerst vroeg hij me waar de wind vandaan
kwam en maakte me er attent op dat de wind het ene moment van voren kwam en dan weer
schuin van links. Vervolgens vertelde hij me dat ik Faya direct langs de kant van de sloot
moest inzetten, zodat ze de slootkant in ieder geval gehad had. Ik was nog in de veronder-
stelling dat Faya van links naar rechts moest, maar hij kwam onmiddellijk weer naar me toe.
Het was de bedoeling dat ik Faya een stukje vooruit zou sturen en dan zou zij van zelf weer
op de wind gaan werken. Dit klopte exact. Ook kon je aan Faya prima zien dat de wind
inderdaad de ene keer schuin van links kwam en dan weer recht van voren.
Nadat Faya een stukje naar voren was gelopen, schoot ze naar links, maakte een slag naar
rechts, bij de slootkant weer een slag naar links, slag naar rechts en halverwege die slag
schiet ze iets terug en staat strak voor met hoge kophouding.
De keurmeester en ik rennen richting Faya, maar hij staat dichterbij en ziet, terwijl hij bij
haar is, de fazant door zijn komst weglopen en hij zorgt er gauw voor dat Faya de fazant
op stoot. Het punt is gelukkig gemaakt en wat het belangrijkste is, Faya heeft succes gehad!
(Gelukkig heeft Tony dit mooie moment op foto kunnen vastleggen)

Faya ging vervolgens een klein stukje achter de fazant aan en kwam toen keurig terug op
de fluit. Dit was meer geluk dan wijsheid, want Faya had nog niet echt door dat de fazant
omhoog ging. De laatste tijd had ze veel hazen gezien (die zitten namelijk wel bij ons en
fazanten dus niet) en die ziet ze voor zich uit rennen en ze was de fazant dus gewoon
uit het zicht kwijt. We konden niet teruglopen dan zouden we de volgende hond hinderen
dus bleven we achter de werkende honden lopen. Faya weet nu dus wel dat fazanten
vliegen. Ze heeft de rest van het veld op de achterpoten lopend afgelegd.

Terug gekomen bij de auto's werden we door iedereen enthousiast gefeliciteerd! De sfeer,
de gezelligheid onderling, het is ongelooflijk.
Vervolgens was het tijd voor de lunch. 's Ochtends had je je kunnen opgeven voor de
lunch en die werd in het veld gebracht. Tomatensoep, kippensoep, broodjes kaas, ham
en krentenbollen. Ondertussen schreef de keurmeester nog het een en ander in zijn boekje.

Na de lunch kregen de honden die nog geen tweede loop gehad hadden en de honden die nog
geen fazant voorgestaan hadden nog een kans. Ook in dit veld zaten weer veel fazanten. Wij
hebben heel gezellig in het zonnetje zitten toekijken en dankzij Aart hier ook een heleboel
weer van geleerd.

Nadat iedereen zijn kansen gehad had, zijn we teruggereden naar het café. Daar hebben
we nog lekker wat gedronken, terwijl de keurmeester samen met Annemiek de papieren
in orde maakte. En toen was het moment daar: de uitslagen werden bekend gemaakt.
Er waren 8 kwalificaties gevallen! en Faya kreeg de kwalificatie 2e ZG. Geweldig, wat een
dag!