KNJV-PROEF LAGE MIERDE 31.08.07 KENZO EN FAYA

Vrijdag 31 augustus 2007, de dag van de KNJV proef te Lage Mierde, gaat de wekker om kwart
voor vijf af.  Ieder zijn hobby, maar voor iemand die geen ochtend mens is, wel even
doorbijten.  Honden eruit laten, eten geven, paarden extra stukje weiland en water geven,
douchen, ontbijten en om kwart voor zes zitten we in de auto met drie honden, drie benches
en drie volwassenen.  Jos Breukelaar rijdt met ons mee en omdat ik met twee honden tegelijk
de proef ga lopen, gaat Wilbert mee als levende kurkentrekker om de ene keer Kenzo  en de
andere keer Faya vast te houden en …… voor de gezelligheid natuurlijk.  
Bepakt en bezakt komen wij om 10 voor acht in Lage Mierde aan.  Eerst heb ik even de honden
uitgelaten en ondertussen heeft Wilbert ons al bij het secretariaat aangemeld.  Konden we
mooi direct door naar de dierenarts en een eend uitzoeken.
Na een fraaie toespraak van Francis Wouters, waarbij de keurmeesters werden voorgesteld en
ons werd verteld waar we heen moesten gaan, begaven we ons naar het terrein waar de
proeven werden gehouden.
Of we nu wel of niet goed geluisterd hadden, in eerste instantie liepen we natuurlijk verkeerd
en konden we wel bordjes vinden voor de proeven die we niet moesten lopen, maar geen voor
de proeven die we wel moesten lopen.  Na even nagedacht te hebben, er was duidelijk gezegd
de proeven waren allemaal aan één weg, hebben we toch onze eerste proef gevonden en nog
wel als de eersten! 
Onze eerste proef was het houden van de aangewezen plaats.  Kenzo is daar door het oog van
naald gekropen.  Zoals gewoonlijk is hij weer lekker snuffelend gaan tijgeren, en…. net binnen
de meter gebleven.  Faya zou wat onrustig geweest zijn, maar kreeg toch een 9. Bij dezelfde
keurmeester was ook het kort apport met konijn.  Een oefening waarbij de baas redelijk
dichtbij staat, dus dat betekent (meestal ten minste) voor Kenzo snel oppakken en terug-
komen, dus een welverdiende 10.  Faya moest even snuffelen aan het konijn, maar pakte het
konijn toch zonder extra commando op en kreeg een 9.
Op naar de volgende proef.  Apport uit diep water.  Kenzo, wetende dat de baas weer dichtbij
was, ging weer helemaal voor deze proef en kreeg een 10.  Met Faya heb ik tegen deze proef
erg opgezien, omdat ze hierbij een nare ervaring had gehad, maar met wat extra commando’s
en aanmoediging kreeg ze toch nog een 6.  Wat een opluchting. 
Voor het C-diploma hoefden we nu alleen nog de oefeningen volgen en uitsturen en komen op
bevel.  Kenzo volgt altijd als een dansend paard en kreeg ook hier weer de volle bak.  Vrij uit
sturen en komen op bevel was voor hem ook geen probleem dus ook een 10. 
Faya heeft met volgen duidelijk meer moeite.  Ze is erg bang iets te missen en op zo’n veld
beweegt vast wel iets, als je dan toch niet met je kop naar de grond mag, dan maar goed
kijken. Gelukkig ging het nog redelijk en we hadden een 9.  Daarna vrij uitsturen en komen op
bevel.  Een proef die Faya helemaal ligt, althans het vrij uitsturen.  Riem eraf en weg is ze,
lekker knallen. Ik had mazzel dat ze geen lekker spoortje tegen kwam en op de fluit kwam ze
dan ook weer keurig terug, en een 10.


Hierna werd besloten te gaan
lunchen. 
De keurmeesters gingen eerst
nog even de proeven uitzetten
en controleren, zodat we na de
lunch ook direct zouden
kunnen beginnen.  Wij zijn op
het proeventerrein gebleven en
hebben daar met een gezellig
groepje ons broodje gegeten
en even lekker ontspannen
gekletst (per slot van rekening
de C was alvast binnen).






Na de lunch gingen we verder met markeren.  Daar had Kenzo opnieuw mazzel.  Hij markeerde
enorm slecht, maar kreeg toch  nog een 6. 



Faya daarentegen markeerde super, maar ja op het schot, vloog haar kont omhoog, gelukkig
bleef ze staan tot het tikje (wat lijkt dat lang te duren op dat moment), schoot weg, het gras
spoot letterlijk om mijn oren, vloog al kerend over de eend, greep hem in die beweging bij de
nek en bracht hem zo verder keurig binnen.  Een 8, tja dat kontje en het nekje hé.



Daarna zoek verloren.  Opnieuw misdraagt Kenzo zich door lekker voor zichzelf te werken. 
Hij komt terug zonder eend en op mijn boze commando en nu zoek en APPORT rent meneer
rechtstreeks naar de eend.
Bij Faya wist ik dus dat de eend ietwat links lag.  Haar probeerde ik sneaky  richting die kant
in te zetten.  Mooi niet dacht ze, ze schiet naar rechts, slaat weer een haak naar links en komt
binnen een paar seconden terug met de eend.  Een 10.
En toen de laatste proef. Over water.  Tja je stond tot aan je knieën in het modder/water/blub
(net echt),  en je moest je hond schuin oversturen naar een landtong.  Voor Kenzo geen
probleem, maar voor Faya.  Tja daar ging het mis.  Dat krijg je ook als je alles tegelijk wilt, en
we waren gewaarschuwd.  Over was geen probleem, maar daarna. 


Er was eerst een meter of
twee rietland en Faya
(evenals haar zusje Femke)
trainen wekelijks stöberen
door het riet.  Beiden hebben
laten zien dat ze dat goed
beheersen.  Het riet is
helemaal uitgekamd en daarna
zijn de dames (op het
nogmaals ondersteunende
commando zoek apport) ook
nog maar eens helemaal langs
het riet gezwommen, maar
helaas hebben ze geen eend
gevonden.  Dit betekende dus
geen B, maar stöberen was
deze keer geen enkel probleem!

Na de C en B proeven komen de A proeven.
De namen van de honden die mee mochten doen aan de A-proef werden bekend gemaakt en
daarbij zat ook Kenzo.  Met wel niet de mooiste B ooit, begonnen we aan de A en ondanks zijn
vreselijke geklier ’s middags, liep hij een schitterende dirigeerproef.  Hij ging in een mooie
rechte lijn vooruit.  Ging naar mijn smaak iets te ver naar links dus even zit gefloten en een
handbeweging naar schuin rechts gemaakt en hij kwam keurig op het zitpunt uit en fluiten
zitten. De keurmeesters vonden dat ik hem nog maar eens ietsjes in moest fluiten, dus in
gefloten, zit gefloten en het was goed.  Hij mocht door naar de duif.  Op mijn command
Kenzo links, liep hij in een streep naar links over het greppeltje en struikelde bijna over de duif.
Hij pakte hem in een beweging op en kwam weer terug.  Een groot applaus en een 8.

En toen de sleep. Helaas daar ging het mis.  Hij moest over een groot stuk water schuin het
moerassige rietland ingestuurd worden, want daar begon de sleep.  Kenzo is geen fan van
water en daardoor ook slecht dirigeerbaar in het water.  Ik kreeg hem daardoor dus niet goed
op de sleep.  Drie kansen gehad, ik mag absoluut niet klagen, maar helaas het ging niet.
Gelukkig was het niet de onwil van Kenzo, maar was het voor hem gewoon nog een te moeilijke
sleep. Ondertussen was het half  8 geworden en de drie accordeons waren al vanaf ’s middags
vier uur aan het spelen, dus snel op naar de diploma uitreiking en de barbecue.   We hebben de
dag die in tegenstelling tot het weerbericht geheel regenloos geweest was, met een gezellige
barbecue afgesloten en ach volgend jaar nieuwe ronde nieuwe kansen.

Ondertussen heeft Faya dus in Hulshorst toch haar B-diploma binnengehaald.  De water-
onderdelen gingen daar gelukkig goed.  Zouden we er alleen bijna uitvliegen bij het vooruit
sturen, haar normaal gesproken beste onderdeel.  Ze vloog weg en bleef op 30 meter ineens
staan en ging vervolgens een muis staan uitgraven. Daar waar je geen problemen verwacht,
ben je dan ook te laat met reageren en reageer je in je zenuwen ook vreemd, dus in plaats
van dat ze verder loopt komt ze terug en wil ook een tweede keer niet echt meer weg. 
Gelukkig was er een rietsloot waar we ons op konden richten en Faya houdt van riet, dus dan
maar die kant op en daar ging ze.  Ze zat al met haar kop in de sloot voordat ik mocht fluiten,
maar doordat ze mij maar vreemd vond reageren bij deze proef, kwam ze toch direct terug.
Dat betekende gelukkig dus nog net een 6